Frans Soeterbroek deel 1 - overheid kiest altijd voor de markt

"Lichtvoetige Frans  
gaat voor de dans  
Van democratie en stad alwaar woont zgn lastige mens  
Met hoog erover volop bestuurlijke ambitie, ach noem het maar wens

Zie je aan tafel veel vijven en zessen?  
Dan wijst dat op complexe processen  
Dat kan natuurlijk een stuk lichter  
Voor echte vernieuwing zit hier een aanstichter"

Frans noemt zich de De Ruimtemaker en inspireert en faciliteert veel organisaties. Hij verbindt en vervlecht ruimtelijke en stedelijke ontwikkeling met democratische vernieuwing en gemeenschapsvorming. Hij weet veel van Omgevingswet en adviseert over de ‘landing’ ervan. Zijn aanpak is strategisch, maar wel bottom up en wijkgericht, lichtvoetig en ontdekkend. Wonend in Utrecht. Zie ook https://deruimtemaker.nl. 

In dit gesprek komen aan de orde:

• Bij participatieprocessen is er een keurslijf en in feite circus, dat alleen maar afstand schept met bewoners. Het vertrekpunt is het idee dat je ergens een middelpunt van de wereld kunt creëren, van waaruit je alle ingewikkeldheden kunt managen. De Omgevingswet is daar een voorbeeld van. Maar dan blijven alle regels bestaan.
• Het Utrechtse Griftpark, dat een roerige geschiedenis kent en heel veel mensen een rijke ervaring biedt.
• Kort gedicht ‘Macht’ / hoe is de overheid ontstaan: o.a.: het private is publiek geworden. Overheid te dienstbaar aan de markt geworden: de neo-liberale golf. Dat is een belangrijke driver voor de Omgevingswet.
• Omgevingswet komt voort uit: hoe kunnen we als overheid doorpakken, en hindermacht verminderen?
• Waarom zijn de participatie-eisen zo laag? Wat is gevolg?
• Overheid kiest altijd voor ‘de markt’
• Hoe kan dit anders? Durf je zelf je anders op te stellen als ambtenaar?